The evolving universal and social structure call for a revision of the mission of the schools. On the one hand, some societies are reaching their universal and social objectives through educational planning; on the other hand, some are not. This being the case, it has become inevitable to revise the mission of the schools by means of evaluating the prerequisites of the evolving world and the current needs of the society. Taking immediate actions and responding quickly against the evolving universal and social needs will take educational planning activities and practices from being non-conclusive good intentions to effective and efficient actions. Although it a widely-shared view that the fast-developing science and technology not only affects the social infrastructure but the educational systems and the school life as well, there has still not a consensus over what the new arrangements and paradigm changes that this development will involve. Nonetheless, it is clear that the educational institutions and schools must revise its self and shareholders in order to continue to serve their psychological and social functions.For that matter, during the processes where the missions of the schools are redefined, schools at underdeveloped and developing countries must surely go out of their ways to become lifelong learning centers; libraries which serve all day; apprenticeship-parental education-community centers offering every kind of social, cultural and artistic facilities other than merely being educational and social institutions conveying information. This theoretical study focuses on the discussion of whether the mission of schools in underdeveloped and developing countries contributes to meeting the social needs or not.

Değişen evrensel ve toplumsal yapı, okulun iş görüsünü yeniden gözden geçirmeyi gerekli kılmaktadır. Bazı toplumlar eğitsel planlamayla evrensel ve toplumsal hedeflerine ulaşırken, bazı toplumlar ise henüz bunu gerçekleştirememiştir. Bu amaçla, değişen dünyanın gereklerini ve toplumun mevcut ihtiyaçlarını değerlendirmek suretiyle, okulun iş görüsünün gözden geçirilmesi gereği oluşmuştur. Değişen evrensel ve toplumsal ihtiyaçlara anında cevap vermek, eğitsel planlama ve uygulamaları iyi niyetli ancak sonuç alınamayan faaliyetler olmaktan çıkartacaktır. Hızla gelişen bilim ve teknoloji, sadece toplumsal yapıyı değil, eğitim ve okul yaşamını da yoğun bir şekilde etkilediği kabul gören bir görüş olmakla beraber, bu değişimin zorunlu kıldığı yeni düzenlemelerin neler olacağı hakkında görüş birliği henüz oluşmamıştır. Ancak bu gelişmeler karşısında eğitim kurumları ve okul, başta toplumsal ve psikolojik işlevini yerine getirebilmek için kendini ve öğelerini gözden geçirmek zorunda olduğu açıktır. Bu anlamda okulların iş görüleri yeniden tanımlanırken, sadece bilgi aktaran bir eğitsel ve sosyal bir kurum olarak değil, okulun tüm çevresi için yaşam boyu öğrenme, sürekli hizmet veren bir kütüphaneye, çıraklık-anne-baba eğitim ve toplum merkezlerine (her türlü sosyal, kültürel ve sanatsal faaliyetin gerçekleştirildiği) merkezlere dönüştürülmesinin, gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkeler için hayati önem taşıdığı değerlendirilmektedir. Çalışma kuramsal bir çalışma olup, okulun iş görüsünün, gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkeler açısından ele alarak, toplumsal ihtiyaçları karşılamamaya olan katkısını tartışması açısından da önem taşımaktadır.